Hoe ver is men van overheidswege bereid te gaan, om een activistisch voorvechter van rechten van zwarte mensen in Nederland de mond te snoeren?
Onlangs stuurde Nizaar Makdoembaks zijn laatste boek, ‘Racisme in de Bijlmer – Een huisarts strijdt tegen onrecht en racisme‘ naar alle fractievoorzitters in de Tweede Kamer.

Makdoembaks heeft sterke aanwijzingen dat hij bij zijn strijd tegen racisme in de Bijlmer van staatswege is tegengewerkt met inzet van iemand uit zijn inner circle. De auteur is zich terdege bewust van het feit dat hij als Nederlands burger alleen nooit in staat zal zijn de onderste steen boven te krijgen. Het is daarom dat hij de fractievoorzitters heeft verzocht kennis te nemen van zijn laatste werk en parlementaire actie te ondernemen. Alleen zo kan de waarheid boven tafel komen en kunnen we tegelijk meer inzicht krijgen in de diepgang van het ‘systemisch racisme’ dat premier Rutte in de samenleving signaleerde.

——————————————————–

‘Racisme in de Bijlmer – een huisarts strijdt tegen onrecht en racisme‘
Racisme is hét thema van deze tijd. Aangezwengeld door de Black Lives Matter-beweging ontstond een wereldwijde golf van aandacht voor dit thema. Waar het eerst decennialang onbesproken en veelal zelfs ontkend werd, zeker ook in Nederland en zeker ook in een wijk als de Bijlmer, waar racisme al sinds de begindagen onlosmakelijk mee verbonden is.

DOWNLOAD HET BOEK
DOOR OP DE AFBEELDING TE KLIKKEN

Zo bleek in 2020 dat Bijlmerbewoners in de covid-19-pandemie een significant hogere besmettings- en sterftekans hadden. Dat feit gaat terug naar wat Makdoembaks in dit boek het woningisolatiesyndroom noemt: een heel scala aan huid- en luchtwegenaandoeningen dat de kop op stak nadat men in de jaren tachtig de Bijlmerwoningen hermetisch isoleerde, maar geen werk maakte van behoorlijke ventilatie of voorlichting daarover.

            Racisme speelde hierbij een onmiskenbare rol, zo stelt Makdoembaks vast. En wel op twee manieren: uit racistische overwegingen vond men het niet nodig meer tijd en energie in de gezondheid van Bijlmerbewoners te steken, en om de gevolgen daarvan te bagatelliseren tuigde men een racistisch ‘het ligt aan de cultuur/leefgewoonten’-discours op.

            In dit boek etaleert Makdoembaks veel meer navrante gevolgen van racisme in de Bijlmer aan het eind van de vorige eeuw. Destijds typeerde een politiecommissaris de Bijlmer als ‘een stortplaats van menselijk afval’. De gevolgen: verhoogde babysterfte en ondermaatse zorg voor zwangere vrouwen; gebrekkige medische zorg voor illegalen uit de Bijlmer, zowel voor volwassenen als baby’s en zelfs als er sprake was van acute medische noodzaak; geen specialistische zorg voor de vele kinderen met psychisch lijden, waaruit ook de drillrappers voortkomen die elkaar anno 2021 naar het leven staan.

            Makdoembaks vertelt dit alles vanuit een bijzondere positie: zijn eigen ervaringen als huisarts in de Bijlmer. Als huisarts stond hij aan de frontlijn van het maatschappelijk onrecht, alsmaar vechtend tegen de gemakzucht, het wegkijken, de tegenwerking door officiële instanties en instellingen en ook tegen het soms onverholen racisme van collega’s. Totdat men hem het onmogelijk maakte dit vak nog langer uit te oefenen.

            Hoe dat kon gebeuren, schetst hij in een dramatisch slothoofdstuk, waarin hij de rol van zijn goede vriend mr. drs. André Haakmat belicht. Haakmat bleek over dubbele agenda’s te beschikken. Hij stond zijn vriend Makdoembaks als advocaat weliswaar formeel terzijde, maar kreeg als ‘inlichtingenman’ van de overheid waarschijnlijk de opdracht hem te dwarsbomen en waar mogelijk monddood te maken.

Nizaar Makdoembaks is een voormalige huisarts. Hij publiceerde eerder meer dan vijftien studies over de geschiedenis van de voormalige Nederlandse koloniën en is voorzitter van de SEOC,

Laster
Een recente ingezonden publicatie van Robert Ameerali waarin gesteld wordt dat ons bestuurslid Nina Jurna zich ten onrechte opwerpt als nazaat van Louis Doedel en geen familie is van de voormalige vakbondsleider, journalist en activist, is onjuist, opzettelijke laster en vooral misleidend. Omdat deze op laster en smaad gestoelde publicatie door sommige media in Suriname klakkeloos schijnt te zijn overgenomen zonder dat er gevraagd is naar wederhoor zoals gebruikelijk is binnen de journalistiek, reageren wij.

Jarenlang onderzoek
Nina Jurna (journalist, documentairemaker en schrijver) is al 25 jaar bezig met Louis Doedel. Samen met regisseur Frank Zichem maakte ze in 1999 de eerste documentaire over Louis Doedel. Als journalist schreef Nina over haar zoektocht naar het verhaal van Doedel, en momenteel maakt ze een lopende podcastserie voor NRC Handelsblad over dit onderwerp waarvan de eerste drie delen reeds zijn uitgezonden. Eerder dit jaar bracht Nina het pas verschenen en uitgebreide onderzoek en boek van arts/onderzoeker Nizaar Makdoembaks over Louis Doedel, en hun lange zoektocht naar het medisch dossier in Suriname onder de aandacht. In de 25 jaar dat Jurna met het onderwerp Doedel bezig is, is ze nooit aangesproken of teruggeroepen door Robert Ameerali totdat het medisch dossier waar ze al jaren naar opzoek was, plotseling boven water kwam begin dit jaar.

Vergetelheid
Nina Jurna’s zoektocht naar het verhaal van Louis Doedel begon toen ze van haar biologische moeder hoorde dat ze een nazaat is van de vakbondsleider Louis Doedel die 43 jaar ten onrechte zat opgesloten in het voormalige gesticht Wolfenbuttel.
Nina Jurna’s opa en Louis Doedel waren volle neven. Vanwege haar grote interesse in de Surinaamse geschiedenis, haar maatschappelijke en sociale betrokkenheid als persoon en programmamaker en haar vak als journalist, ging ze vanaf dat moment op onderzoek uit met als vraag, wie was Louis Doedel, wat is er met deze Surinaamse vakbondsleider gebeurd en waarom is hij 43 jaar lang opgesloten?

Nazaten
In zijn betoog meent Robert Ameerali dat Nina geen nazaat is van de vakbondsleider Louis Alfred maar van zijn neef Louis Albert. Deze twee mannen waren volle neven, woonden zelfs een tijd met meerdere familieleden op hetzelfde adres in Suriname en zijn familie uit een stamboom. Nina is dus de achternicht van Louis Alfred Gerardus Doedel en de kleindochter van Louis Albert, en dus een nazaat. In al haar publicaties en interviews over Louis Doedel spreekt Nina over haar oudoom, wat dus feitelijk juist is. Ameerali probeert verwarring te zaaien in zijn communiqué en aan Nina’s geloofwaardigheid te tornen. Zijn doel is om rookgordijnen op te trekken, de grote vraag is waarom?

Nina’s zoektocht in Suriname begon in 1999 bij de daar wonende familie waarbij ze warm werd onthaald door twee oudtantes, onder wie de moeder van Robert Ameerali en andere familieleden van het geslacht Doedel. Dit is te zien in de documentaire over Louis Doedel in bijgevoegde link. Volgens de tevens bijgevoegde stamboom is duidelijk te zien dat de familie
Doedel als stammoeder de nog in slavernij geboren mevr. Josephina Emmelina Bottse heeft en de uit Nederland afkomstige Gerardus Doedel, die de erkende vader van de kinderen was. In de stamboom is exact te zien hoe de familiebanden lopen en welke familieband er bestaat tussen Nina, Louis Doedel en de indiener van het communiqué, Robert Ameerali.

Geen strobreed in de weg gelegd
Nina heeft elf jaren permanent in Suriname gewoond en gewerkt en is altijd actief met de zaak Doedel bezig geweest. In november 2003 vormde ze bijvoorbeeld samen met wijlen dhr. Emile Wijntuin, vakbondsman Jan Haakmat, dhr. Marius Ment en oud-ambassadeur en oud-parlementslid Henk Herrenberg het Comité Eerherstel Louis Doedel. Dit comité maakte zich sterk voor eerherstel van Louis Doedel. Nooit is er vanuit de kant van Ameerali dan wel overige 2 ondertekenaars van de ingezonden publicatie enig obstakel opgeworpen tegen Nina. Ook zijn ze niet publiekelijke betrokkenheid geweest bij dit comité of de zaak Louis Doedel. Er zijn in de tijd dat Nina in Suriname woonde verschillende ontmoetingen geweest tussen de naar eigen zeggen wettelijke erfgenamen van Doedel waarbij ook Nina’s moeder tijdens vakanties in Suriname hartelijk werd ontvangen en uitgenodigd naar hun buitenplaats in Republiek. Waarom wil Ameerali nu plotseling ‘optreden’ tegen Nina door haar geloofwaardigheid in diskrediet brengen?

Tijdens de overhandiging van het medisch dossier benadrukte de minister van Volksgezondheid een commissie van experts in te stellen zoals historici en medici die het dossier zouden bestuderen. De stichting Louis Doedel met de bestuursleden Mariëlla Kembel, Jhurney Doedel, Kaj Kraaij en Nina Jurna, heeft als doel dat het medisch dossier wordt bestudeerd door expert, o.a. historici en deskundigen voor waarheidsvinding over het lot van Louis Doedel en voor de nationale geschiedschrijving van ons land Suriname.
Vrijwel onmiddellijk nadat bekend werd dat het medisch dossier naar buiten is gekomen, half februari, heeft Robert Ameerali een bijeenkomst belegd op het erf van het ouderlijk huis van Louis Doedel. Bij deze bijeenkomst waren verschillende familieleden, en was behalve Nina, ook Jhurney Doedel uitgenodigd en aanwezig. Voor Jhurney is het gevonden medisch dossier en openbaarmaking van de waarheid en eerherstel van de naam Doedel een belangrijke zaak. Ze draagt- net als velen binnen de familie Doedel- een trauma met zich mee dat teruggaat naar pesterijen op school omdat ze een nichtje was van ‘de gek’ Louis Doedel, zoals het stigma helaas lange tijd was in de Surinaamse samenleving. Tijdens deze bijeenkomst werd op uiterst agressieve manier door Robert Ameerali meegedeeld dat hij de minister van Volksgezondheid, die vijf dagen ervoor het medisch dossier had ontvangen, een dreigbrief had gestuurd namens zijn advocaat. In deze brief, die Nina en de andere aanwezigen vervolgens kregen overhandigd en die gericht was aan de minister van Volksgezondheid werd het hem verboden om het medisch dossier te digitaliseren en openbaar te maken, c.q. te laten bestuderen.

Impasse
Door de dreigbrief van Ameerali’s advocaat die naar de minister van Volksgezondheid is gestuurd zit de zaak Doedel en het gevonden medisch dossier nu in een impasse. Dit, terwijl het voor de geschiedschrijving van Suriname, voor meer wetenschap over de koloniale geschiedenis en de rol van Nederland bij de opsluiting van Louis Doedel, juist belangrijk is dat dit medisch dossier goed bestudeerd wordt. Waarom wil Ameerali en het deel dat zich erfgenamen noemt van Louis Doedel dat juist het medisch dossier niet naar buiten komt? Staan er mogelijk zaken in het dossier waar zij weet van hebben en waarvan ze niet willen dat het naar buiten komt? Waarom is Robert Ameerali plotseling nu, nadat het medisch dossier is gevonden, een aanval begonnen op een journalist en familielid die al jaren onderzoek doet, en dat ook nu nog zal blijven doen?
Feit is dat het dossier dat er nu ligt, niet het originele medische dossier is. Het originele medische dossier is namelijk al sinds begin jaren’80 spoorloos verdwenen, zo heeft onlangs ook de minister van Volksgezondheid bevestigd in een interview. Verschillende mensen hebben jaren gezocht naar het medisch dossier van Doedel. O.a. regisseur Frank Zichem en verschillende historici. De medisch directeur van het PCS die eind januari een kopie vond van het medisch dossier heeft het willen veiligstellen door het aan de minister van Volksgezondheid te overhandigen, temeer omdat het hier om een groot historisch en nationaal belang gaat, en niet om een persoonlijk belang.

Openheid van zaken
We hopen dat de minister zich niet laat afschrikken door de verwoede pogingen van Robert Ameerali vol met intimiderende misleidingen, laster en smaad, om rookgordijnen op te werpen en de bestudering en openbaarmaking van het dossier tegen te houden. Er ligt een kans om eindelijk meer te weten te komen wat er met Louis Doedel is gebeurd en wat de rol van Nederland hierbij was. Het is belangrijk voor de koloniale geschiedenis om aan waarheidsvinding te doen en onze nationale geschiedenis te herschrijven. Door deze persoonlijke aanval wordt de aandacht nu afgeleid van waar het werkelijk om gaat: namelijk wat staat er in het medisch dossier voor waarheidsvinding en eerherstel van onze nationale held Louis Doedel? We blijven er daarom op aandringen bij de minister dat een groep van experts dit dossier zo snel mogelijk kan bestuderen en dat het dossier wordt veiliggesteld.
Wij blijven als familieleden ondertussen met onze internationaal gedragen stichting open staan voor een dialoog en verbinding. Maar als onwaarheden, laster en smaad zoals in het recent gepubliceerde communiqué, op deze manier verder doorgaan, zijn we genoodzaakt juridische en gerechtelijke stappen te ondernemen.

Het Louis Doedel stichtingsbestuur, gevestigd in Nederland

Mariëlla Kembel, achternicht, voorzitter
Nina Jurna, journalist, achternicht en bestuurslid
Jhurney Doedel, achternicht, secretaris
Kaj Kraaij, achterneef, penningmeester
www.stichtinglouisdoedel.nl

Begin dit jaar verscheen SEOC voorzitter Makdoembaks’ nieuwste Doedel publicatie. In aanloop naar de publicatiedatum kwam als donderslag bij heldere hemel het medisch dossier van Doedel tevoorschijn ten burele van de Surinaamse overheid. Deze zomer is Doedel overal, podcasts bij het NRC, een 5 sterren recensie voor genoemde publicatie, de FNV die een zaal naar Doedel vernoemt… Bekijk hier al het nieuws en de hernieuwde aandacht voor deze bijzondere Surinamer die nog steeds op echte rehabilitatie wacht:

Stichting Louis Doedel stelt zich te weer tegen laster 19 augustus 2021

Serie podcasts over Louis Doedel bij NRC 11 augustus 2021

Achternicht Doedel, Jhurney Doedel, actief in de media 5 augustus 2021

Nederlandse vakbeweging eert Louis Doedel met vernoeming zaal 26 juli 2021

Stichting opgericht tbv bewustwording geschiedenis Doedel 23 juli 2021

Parbode geeft 5 sterren aan ‘Doedel kaltgestellt’ 1 juli 2021

————————————————————————————-

Familie Louis Doedel wil inzage in medisch dossier – berichten in de media en de brief die de familie aan de minister van Volksgezondheid stuurde

DOEDEL EN HET MEDISCH DOSSIER UITGEBREID IN NRC, 25 FEB 2021

BREAKING NEWS: MEDISCH DOSSIER DOEDEL IS TERECHT!!!

De directeur van het Psychiatrisch Centrum Suriname heeft in zijn kantoor het verloren gewaande medisch dossier van de meer dan 40 jaar opgesloten Louis Doedel teruggevonden en op 18 februari 2021 overhandigd aan zijn directe baas, de Surinaamse minister van Volksgezondheid Amar Ramadhin.

Doedel dossier bij STVS Journaal – kort Doedel dossier bij STVS – lang (15 min)

LEES HIER HET HELE SEOC BERICHT

NIEUWSBERICHT VAN DE NOS

NIEUWSBERICHT VAN DE WARE TIJD

Nina Jurna over Louis Doedel bij Stanvaste Radio / 9-2-2021

Journaliste en nabestaande van Doedel Nina Jurna maakt een podcast reeks over haar oudoom die sinds begin augustus te beluisteren is op de website van het NRC. In verschillende afleveringen onderzoekt Jurna onder meer hoe het kon gebeuren dat heel Suriname geloofde dat Doedel dood was terwijl hij dat niet was, in hoeverre hij een gevaar voor het koloniale regime was en de perikelen rondom het decennia lang verdwenen maar recentelijk miraculeus teruggevonden medisch dossier.

Beluister de eerste drie afleveringen hier:

AFL 1 – Hoe kon een hele natie geloven dat hij dood was?

AFL 2 – Een gevaar voor het regime of geestesziek?

AFL 3 – Waar is het medisch dossier?

De familie van Louis Doedel maakt zich bij monde van zijn achternicht Jhurney Doedel hard voor eerherstel en inzage in het dit jaar opgedoken maar vervolgens gesloten gehouden medisch dossier van Doedel. Hieronder vindt u diverse media-optredens.

Op 28 juli was Jhurney Doedel te gast bij D-TV Express – de video is te vinden op hun facebookpagina.

De Federatie Nederlandse Vakbeweging (FNV) heeft een zaal vernoemd naar vakbondsman Louis Doedel (1905-1980) in het regionale vakbondshuis in Amsterdam. Vandaag is het de geboortedag van Doedel. FNV-voorzitter Tuur Elzinga opende de Louis Doedelzaal in bijzijn van enkele familieleden van Doedel. Er werd stilgestaan bij de in vergetelheid geraakte vakbondsleider. Aansluitend aan de opening van de Louis Doedel zaal wordt ook de Stichting Louis Doedel officieel gelanceerd door Mariëlla Kembel (achternicht van Doedel).

Doedel kwam tijdens de crisisperiode in de jaren dertig in Suriname op voor de werklozen en de kleine boeren. Zijn demonstraties en protestacties werden door het koloniale bewind als bedreigend ervaren. Toen hij in mei 1937 gouverneur Kielstra een petitie wilde aanbieden om aandacht te vragen voor de armzalige positie van de werkeloze Surinamers arbeiders, werd hij gearresteerd. Door de verstrekkende bevoegdheden van de gouverneur werd hij ‘gek’ verklaard en zonder vorm van proces opgesloten in de psychiatrische inrichting. Daar stierf hij 43 jaar later op 75-
jarige leeftijd. Zijn medisch dossier kwam pas dit jaar, op 18 februari 2021, boven water.

Tijdens de opening van de zaal, is stil gestaan bij deze inspirerende, maar veelal vergeten vakbondsman, activist en journalist die aan de basis stond van de vakbeweging in Suriname. FNV heeft diverse vergaderzalen op locaties vernoemd naar nationale en internationale vakbondshelden die soms hun vakbondswerk met de dood hebben moeten bekopen. In een tweet na de opening zegt de FNV “dat het belangrijk is de verhalen te vertellen van de vakbondshelden van toen en nu. Daarmee willen wij bijdragen aan het eerherstel van Louis Doedel”.

Het doel van de op 23 juli 2021 opgerichte stichting is om meer bekendheid te geven aan het leven en de strijd van Louis Doedel onder meer door onderzoek, educatie en mediaproducties. De stichting wil expliciet bijdragen aan een grotere bewustwording over de rol van Nederland binnen de koloniale geschiedenis, waarbij ook komende generaties recht hebben op een vollediger verhaal binnen het geschiedenisonderwijs dan tot nu toe bekend is. Ook zal de stichting zich inzetten voor waarheidsvinding. Daarom is naast verder onderzoek, ook inzage, bestuderen met experts en openbaarmaking van het onlangs ontdekt medisch dossier van Doedel van cruciaal belang. De stichting streeft naar eerherstel voor vakbondsleider Doedel die in de bloei van zijn leven, op het hoogtepunt van zijn vakbondsactiviteiten en werk als journalist door de Nederlandse koloniale overheid in 1937 uit de samenleving werd gehaald.

In Het Parool verscheen dit artikel over de actie van het FNV.

Vandaag, 23 juli 2021, is de Stichting Louis Doedel opgericht. Op de kersverse website zetten de initiatiefnemers hun motivatie uiteen:

“Ons doel is om een grotere bekendheid te geven aan het leven en de strijd van Louis Doedel, de eerste vakbondsleider van Suriname. In Nederland wil de stichting expliciet bijdragen aan een grotere bewustwording over de rol van Nederland binnen de koloniale geschiedenis, waarbij ook komende generaties recht hebben op een vollediger verhaal binnen het geschiedenisonderwijs dan tot nu toe bekend is.“

Bekijk de website of neem voor meer informatie contact op met de stichting.

Recensent Kavita Kalyan-Jiawan geeft de jongste publicatie van SEOC voorzitter Makdoembaks over het lot van Louis Doedel 5 sterren in de nieuwste Parbode. Kalyan-Jiawan legt de aandacht speciaal bij het diepgravende historisch onderzoek dat niet alleen betreffende Doedel nieuwe feiten aan het licht bracht:

“Het boek is een bijzondere aanvulling op de reeds bestaande schaarse publicaties over Louis Doedel. Er is duidelijk uitgebreid (archief)onderzoek verricht naar het leven van en de betekenisvolle rol die Doedel heeft gehad. De verschillende correspondenties (tussen zelfs hoge koloniale ambtenaren) hebben de koloniale politiek die geen oppositie duldde, aan de dag gelegd. Psychiatrie was een methode om deze ‘opruiers’ weg te werken. De rechtszaak May, de uitschakeling van Grace Schneiders-Howard en Wolffenbuttel waren mij tot nog toe onbekend of onduidelijk.“

Lees de volledige recensie hier.

Te beluisteren op het youtube kanaal van Stanvaste Radio: presentator Stuart Kensenhuis spreekt een uur lang met SEOC voorzitter en publicist Nizaar Makdoembaks over de geschiedenis van de Aprilmoorden.

BELUISTER HET INTERVIEW HIER