Twee mannen pleegden een brute moordaanslag in Rijswijk in de nacht van 7 op 8 maart 1985. Drie mannen werden van dichtbij doodgeschoten, twee raakten zwaargewond. Alle slachtoffers waren lid van een amateurband. Zij repeteerden in de kantoorruimte op de verdieping waar ook de Raad voor de Bevrijding van Suriname was gevestigd, een organisatie die zich verzette tegen het regime van legerleider Desi Bouterse.

De zoektocht naar de daders begon meteen en de politie verspreidde onder meer een compositietekening van één van de daders. Gaandeweg het onderzoek ging men ervan uit dat het een vergismoord betrof met de Raad voor de Bevrijding van Suriname als het eigenlijke doelwit. Uiteindelijk is niemand voor de aanslag veroordeeld.

Op het moment van de aanslag was Nizaar Makdoembaks sinds enkele maanden bezig met het opbouwen van een huisartsenpraktijk in de Bijlmer. Als activistisch Surinamer kende hij de maatschappelijke en culturele achtergronden van vooral de Surinamers in dat stadsdeel. Toen Makdoembaks de compositietekening zag van één van de daders van de Rijswijkse aanslag, schrok hij. Hij herkende in de tekening een patiënt uit zijn praktijk. Wat moest hij doen, wat kón hij doen? Niets! Gebonden als hij was aan zijn medisch beroepsgeheim, alsook bevreesd voor mogelijke vergeldingsacties van Surinamers die Bouterse steunden.

Nu, bijna veertig jaar later, geldt dat beroepsgeheim nog steeds. Desondanks durft Makdoembaks zijn zwijgen te doorbreken in het kader van de waarheidsvinding. Hij gaat in op de achtergrond van zijn ‘patiënt A’, een man met nota bene een diplomatenpas als tijdelijk ambtenaar van de Surinaamse ambassade.

Een onthullende reconstructie.

Nizaar Makdoembaks erevoorzitter van de SEOC en een voormalig huisarts. Hij publiceerde meer dan 25 studies, over de geschiedenis van de voormalige Nederlandse koloniën en over de gezondheidszorg in Nederland, waaronder Racisme in de Bijlmer (2021), Lachmon en Hindostaanse godfathers in Suriname (2022) en Polaks slavernijverleden en Beekes genitaal verminkte Sophia (2023).

Begin 2021 droeg auteur en onderzoeker Nizaar Makdoembaks zijn steentje bij aan de rehabilitatie van Anton de Kom. Hij publiceerde toen de originele, door de familie destijds geautoriseerde uitgaves van De Koms manuscripten Strijden ga ik en Wij Slaven van Suriname zoals in 1969 gestencild en verspreid door de SSU-studenten.

Nu, vanaf 10 november 2023 tot en met 7 juli 2024 vertelt de Surinaamse Studenten Unie middels en tentoonstelling in Museum De Lakenhal het voor velen nog onbekende verhaal van de roofdruk die ze destijds van De Koms werk maakten, om om de gevolgen van het Nederlandse kolonialisme in Suriname beter zichtbaar en bespreekbaar te maken. In de tentoonstelling zijn historische objecten en een documentaire van filmmaker Emma Lesuis te zien, waarin oud-leden van de Surinaamse Studenten Unie aan het woord komen. Kunstenaar Hedy Tjin maakt speciaal voor deze tentoonstelling kleurrijke wandschilderingen van prominente figuren uit deze geschiedenis.

De tentoonstelling Strijden ga ik – Anton de Kom en de Surinaamse Studenten Unie is een samenwerking met de Surinaamse Studenten Unie en de Universitaire Bibliotheken Leiden en kwam tot stand dankzij het onderzoek van Henna Goudzand Nahar naar de Surinaamse Studenten Unie en de roofdrukken.